คืนที่ฟ้าฉ่ำฝน
..
ตายายคู่หนึ่งจูงมือ ค่อยๆ พากันเดินเข้าร้าน Mc Donalds
แลดูแปลกตาท่ามกลางเหล่าวัยรุ่นหนุ่มสาว
สายตาหลายคู่จ้องมองมาอย่างชื่นชมในความรักที่ยืนยาว
มากกว่าครึ่งศตวรรษ ของสองตายาย
ตาเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ สั่งอาหารชุด และชำระเงินอย่างคุ้นเคย
ก่อนพายายไปเลือกหาที่นั่งริมในสุดของร้าน
ตายายช่วยกันนำอาหารออกจากถาด
ตาค่อย ๆ แบ่งแฮมเบอร์เกอร์ออกเป็น 2 ส่วน เอาเฟรนช์ไฟร์ออกมานับครึ่ง
และจัดวางไว้ดูน่ารับประทานข้างหน้ายาย
คว้าแก้วโค้กมาจิบหนึ่งอึก ส่งให้ยายรับไปจิบหนึ่งอึก
ก่อนจะวางไว้ตรงกลางเบื้องหน้าทั้งคู่
ขณะที่ตาเริ่มกินแฮมเบอร์เกอร์ส่วนของตนอยู่
บรรดาลูกค้าในร้าน ที่จับตาดูคู่ตายายมาตั้งแต่ต้น
เริ่มรู้สึกกระสับกระส่าย หลายคนสะกิดกันพลางกระซิบ
น่าสงสารจัง แกคงมีเงินพอซื้อได้แค่ชุดเดียวมาแบ่งกันมั้ง
ชายหนุ่มโต๊ะข้าง ๆ ถึงกับเดินเข้ามาหา
พร้อมเสนอตัวขอเป็นเจ้ามือซื้อให้อีกชุดอย่างสุภาพ
ตายิ้มรับความมีน้ำใจ แต่ปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า
ไม่เป็นไรหรอก มีอะไรเราก็ต้องเอามาแบ่งกันอยู่แล้ว
เวลาผ่านไป ทุกคนเริ่มสังเกตว่ายายได้แต่นั่งนิ่งจ้องมองตากินแฮมเบอร์เกอร์อย่างเอร็ดอร่อย
ไม่ยอมแตะต้องส่วนของตน นอกจากหยิบโค้กขึ้นมาจิบ
ชายหนุ่มคนเดิมตัดสินใจเข้ามาหาอีกครั้ง
เอ่ยขอร้อง ให้เขาได้เลี้ยงคู่ตายายที่น่ารักนี้เถอะ
คราวนี้ยายเป็นฝ่ายปฏิเสธอย่างอ่อนหวาน ยืนยันเหมือนเดิมว่า
มีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกัน เมื่อตารับประทานเสร็จ ขณะหยิบกระดาษมาเช็ดปาก
ยายก็ยังคงนั่งนิ่ง ดูสามีสุดที่รักอยู่อย่างนั้น
ราวกับกลัวว่า เขาจะไม่อิ่มจริง ๆ ชายหนุ่มคนเดิมก็อดรนทนไม่ได้อีก
เอ่ยปากอย่างจริงจัง ขอตายายอนุญาตให้เขาเลี้ยงสักครั้ง
แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างสุภาพอีก
.. ชายหนุ่มนึกสงสัย
ทำไมคุณยายไม่รับประทานบ้างเลยครับ
ก็ไหนบอกว่า มีอะไรก็ต้องเอามาแบ่งกันไง
คุณตาก็ทานเสร็จแล้ว ยังรออะไรอยู่หรือครับ?
..........
........
......
....
คุณยายตอบเนิบๆ
.. ฟันปลอมน่ะหลาน
credit:thaimate
เนเธฃเธทเนเธญเธ: ชีวิตรักตายาย 